Dünya hayati geçicidir. Insana bu hakikat çok sik bir sekilde hatirlatilir. Kur’an-i Kerim’in muhtelif ayetlerinde defalarca bu konu insana hatirlatilir. Pekala bir kere zikredilebilirdi oysa. Hatta söylenmesine ne gerek vardi, insan bu gerçekle daima yüzyüze gelmiyor muydu zaten? Günlük hayat içinde karsilastigi birçok sey ona bunu söylemiyor muydu lisan-i haliyle? Tek basina yaslilik ve ölüm bile bu hakikatle yüzlesmemiz için yeteri kadar dersler vermiyor muydu bize?Ama buna ragmen Allah Teala bu uyariyi çok sik bir sekilde tekrarlar durur. Neden acaba? Efendimiz (sas) de, defalarca dünyanin geçiciligine vurgu yapar, dünya zevklerine kendimizi kaptirip ahiret yurdunu unutmamamiz noktasinda bizi uyarir. Ilginç degil mi?Öyleyse bu konunun bizim açimizdan hayati önemi oldugu apaçik ortada.
Bu konunun bu kadar sik tekrarlanmasinin birçok hikmeti vardir süphesiz. Ama herhalde en mühim noktalardan birisi bizim unutkanligimizin bize hatirlatilmasidir. Evet, insan nisyanla, unutkanlikla maluldür. Çabuk unutur. Günlük kosturmalarimiz, mal ve evlatlarimiz, isimiz gücümüz bu hakikatle aramiza perdeler örer. Her gün onlarca insanin ölümünü duymamiza, görmemize ragmen siranin bir gün bize de gelecegini nedense akil etmeyiz. Sanki burada ebedi olarak kalacakmisiz gibi hayatimizi sürdürürüz. Mal biriktiririz, gücü elde etmeye ve elde tutmaya çalisiriz. Sadece kendi geçimimizi düsünmez, yedi sülalemize yetecek kadar servetimiz olur ama yine de yetinmeyiz. Içinde ebediyyen yasayacakmisiz gibi evler yapariz. Kisacasi bu dünyanin geçici oldugunu biliriz bilmesine de, bu hakikatle yüzlesmek isimize gelmez çogunlukla.
Bir dis hekimi arkadasimiz, disini yaptirmaya gelen çok yasli bir hastasindan söz etmisti. Yasi doksanlarda olan, tam olarak bir ayagi çukurda tabirine uyan bu amca dis takimlarini yenilemek istemis. Dis hekimi arkadas da kendisine 10 yila kadar garantisi olan ile daha uzun süreye dayanikli olan iki dis takimi örnegi sunmus. Tabi daha uzun süreye dayanikli olanin fiyati da daha yüksekmis. Ama fonksiyon açisindan aralarinda bir fark yokmus. Doksan yaslarindaki bu amcamiz, fiyati yüksek olmasina ragmen daha uzun süre takabilecegini umdugu takimdan istemis. Hekim arkadastan duydugum bu olayi, insanin dünyaya nasil da siki sikiya bagli olduguna delil olarak hatirlarim her zaman. Amcamizin o takimlari kaç yil taktigini bilmeyiz. Allah’in ona biçtigi ömürden haberdar degiliz süphesiz. Kim bilir belki birkaç takimi daha eskitebilecek bir hayat bahsedilmistir ona.Ama ortalama ömrün 65’lerde oldugu günümüz dünyasinda 100 yasinda bile olsak bir 20 yil daha yasayacagimizi hesap ederiz demek ki. En azindan bunu ister, bunun hayalini kurariz. Iste insanin dünyaya ve onun nimetlerine dört elle sarilmis olmasi, kaçinilmaz son olan ölümü daima çok uzaklarda görmesi, hatta görmemesi, onun bu konuda sik sik uyarilmasini gerekli kilmistir. O unutur, Allah Teala hatirlatir, o unutur, O hatirlatir. Bu böyle sürüp gider.
Hem bu konuyu bu kadar sik tekrarlamasini bile O’nun engin rahmetinin ve sefkatinin muazzam bir örnegi olarak okumak gerekir.
Insanogluna verdigi bu degerin karsiligi nankörlük ve isyan degil, teslimiyet ve sükran olmalidir.