Ihlas suresi Islam dininin özü olan tevhidin en yalin ifade edildigi surelerden birisidir. Dört ayetten olusan bu sure, Kur’an-i Kerim’in 114 suresi içerisinde 112. sirada yer alir. Mekki veya Medeni oldugunu söyleyen alimler oldugu gibi önce Mekke’de sonra ikinci defa Medine’de indirildigini ileri sürenler de vardir. Dolayisiyla Fatiha gibi hem Mekki hem de Medeni oldugu kabul edilmistir. Bu surenin Mekke’de indirildigini ifade edenler, nesep asabiyetini din yaklasimlarinin merkezine yerlestiren Mekkeli müsriklerin Hazret-i Peygambere gelerek, “Bize Rabbinin nesebini söyle!” dediklerini ve bunun üzerine bu ayetlerin indirildigini ve Hazret-i Peygamberin de onlara okudugunu aktaran rivayeti nüzul sebebi olarak kabul etmislerdir. Buna göre surenin muhtevasi, Allah’in insan soyunun getirdigi bütün ontolojik ve fizyolojik yüklemlerden münezzeh bir varlik olmasina delalet eden bir anlam dairesini ortaya koyar. Medeni oldugu görüsünü kabul edenler ise Medineli Yahudilerin diger deyisle belirli bir yaratilis fikrine ve Tanri’nin nitelikleri anlayisina sahip kesimin sorusunu gündeme tasirlar. Buna göre Yahudiler, Hazret-i Peygambere gelerek, “Allah mahlukati yaratti, peki O’nu kim yaratti?” veya “Ey Muhammed, bize Rabbini vasfet!” sorusunu yöneltmeleri üzerine nazil olmustur. Her iki durumda da müfessirler bu surenin Allah’in mutlak hüviyetinden, birliginden ve uluhiyetinin keyfiyetinden bahsettigi hususunda muvafiktirlar.

Yazinin tamami derginin Eylül, 2022 sayisinda.