Tasavvuf, nefsi terbiye ederek Allah’a ulasmayi gaye edinen bir ilimdir. Bu amaç dogrultusunda mutasavviflarca gelistir ilen çesit li metodlarla seyr-ü sülûk adi verilen manevi olgunlasma egitimi uygulanmistir. Bu yolculukta bazilari nafile ibadete yogunlasirken bazilari riyazet ve mücahedeye agirlik vermistir. Bunlarin yani sira bazi mutasavviflar ise Ilahi ask ve muhabbet merkezli bir tasavvufi terbiye sürecini benimsemislerdir. Allah sevgisi; ibadetlerin, kullugun ve manevi ilerlemenin temeli olmustur. Tasavvufta muhabbet ya da muhabbetullah olarak adlandirilan Ilahi sevgi, kulun masivayi -Allah’tan baska her seyi- zihninden çikararak Allah’a yönelmesiyle olusan halin adidir. Muhabbet, begenilen ve iyi oldugu düsünülen bir varliga kasi duyulan meyil ve yönelmedir. Gönlün, bir zorlama olmaksizin meylettigi varliklar içerisinde elbette ki en degerli ve sevgiye layik olani Allah Tealadir. Mutasavviflar bunu, muhabbetullah “Allah sevgisi” olarak ifade etmekte, kulda bulunmasi gereken en yüce haslet oldugunu vurgulayarak ona sahip olmayi tesvik etmektedirler.

Yazini tamami derginin Eylül, 2022 sayisinda.