Allah’a güvenmek, O’na (cc) siginmak ve O’nun (cc), kulunun her isinde yani basinda bulundugu,ona yardim ettigi bilincine varmak Allah’a olan imanin boyutunu gösteren en önemli emarelerdendir. Kul, Rabbini taniyip O’na (cc) yakinlastiginda, O’na (cc) karsi duydugu güveni artmakta, nihayetinde her isinde O’na (cc) mutlak surette güven duyabilecek bir imana ulasmaktadir. Bu imanla ortaya çikan güven hali, literatürde tevekkül kavramiyla ifade edilmektedir. Kelime olarak baska birisini vekil edinmek anlamina gelen tevekkül, terim anlamiyla kisinin rizkinda ve her türlü isinde Allah’in, kendisi için kefil oldugunu bilip sadece O’na (cc) güvenmesi, O’na (cc) dayanmasi ve islerini O’na (cc) havale etmesi anlamina gelmektedir. Allah’a tevekkül etmek, her seyden önce O’nu (cc) taniyip O’na (cc) gönülden iman etmekle gerçeklesmektedir. Allah’in her seye gücü ve kuvvetinin yettigini, lütuf ve ihsanlarinin daima kullarinin üzerinde oldugunu bilmek kulun Rabbine karsi güven duymasini saglamaktadir. Allah’in kudreti bilindiginde, kul artik ne kendisine ne de baska bir beserin kudretine güvenecektir. Böylece her isin gerçek failinin Allah Teala oldugu, onun zihin dünyasindaki yerini alacaktir. “Cümle isler Halik’indir, kul eliyle islenir/ Hakk’in emri olmaz ise, sanma bir çöp deprenir!”


(Yazinin tamami derginin Agustos, 2022 sayisinda.)