Su sinav dünyasina, imtihan için geldik. Imtihanin yerini, süresini, sorularini yüce Rabbimiz belirliyor. O (cc), hiç kimseye gücünün yetmeyecegi seyleri yüklemiyor, cevaplayamayacagi sorulari sormuyor. Dolayisiyla hiçbir kimsenin beni niçin su zamanda, su mekanda, su kadar sürede, su sorularla sinadin deme hakki yoktur. Herkese düsen tâbi tutuldugu sinavda basarili olmak için gayret etmektir. Zaten Müslüman, içerisinde bulundugu her hali hayra dönüstürmesini bilen kimsedir. Bir hadislerinde Peygamberimiz söyle buyurmustur: “Mü’minin isine sasilir zira onun her hali, her isi hayirdir. Bu durum yalnizca mü’min için söz konusudur. Söyle ki mü’min bir nimete erer, sükreder, bu onun için hayir olur. Bir bela ile karsilasir, sabreder, bu da onun için hayir olur.” (Müslim, Darimi, Ahmed)
Buna göre bizler, her zaman ve sartta, her yer ve ortamda yüce Yaratici’nin kuluyuz ve O’na (cc), O’nun (cc) yasalarina bagliyiz. Yalnizca darda zorda kaldigimizda degil, her an ve her sartta O’na (cc) aidiz, O’nun (cc) gözetimi altindayiz. Mü’min, günlük olarak yasadiklarini/adetlerini ibadetlere dönüstürmesini bilen kimsedir. Nitekim bir ayette bu durum söyle açiklanmistir: “Onlar ayaktayken, otururken, yan yatarken Allah’i anarlar.” (Al-i Imran, 191) Zaten insanin üç hali vardir. O, ya ayakta bir eylemin içerisindedir ya oturmaktadir yahut da yani üzere yatmaktadir. Iman adami, her üç halinde yüce Rabbinin huzurunda oldugunun bilincinde, O’nu (cc) hatirlayarak, diliyle ve haliyle O’nu (cc) anarak bu üç halini/yani her halini anlamli hale getiren kimsedir.
Bir hadislerinde Peygamberimiz söyle buyurmustur: “Kiyamet kopuyorken bile sizden birinizin elinde bir fide varsa, onu diksin!” (Ahmed, Müsned, III, 191; Heysemi, Mecmau’z-Zevaid, IV, 63) Ufuk Peygamberinin bu yönlendirmesi bize en kritik anda bile hayattan kopmamayi, ümitsizlige düsmemeyi, her zaman ve her sartta yesili-çevreyi korumayi, hayirli nesiller yetistirmeyi, kimseyi dislamadan herkesin hidayeti için kosturmayi ögretiyor. Simdi bir düsünelim, kiyamet kopmakta ve elimizde bir fidan bulunmakta. O fidani diksek de kiyamet kopacak ve fidanin yasamasi mümkün olmayacak, kimseye de bir yarari olmayacak. Ama mü’min olarak biz, bize düseni yapmis olarak Rabbimizin huzuruna gitmis olacagiz. Zira mü’min, hayirli bir iste yorulan ve bir baska hayirli ise dogrulan, hep hayirli islerde yorulup dinlenen kimsedir. Önemli olan, ölüm meleginin bizi hayir bir eylemin içerisinde bulmasidir. “Gerçek mü’min, cennete girene kadar hayir dinlemeye/hayir islemeye doymaz.” (Tirmizi)

(Yazinin tamami derginin Temmuz, 2020 sayisinda.)