27 Nisan’da bir vesileyle Kudüs’ü ziyaret etme firsatim oldu. Gidisi sürpriz, heyecanli hatta kaygili olan bu yolculuk benim için, elimi kolumu epey mutluluk, epey de hüzünle dolduran bir deneyim oldu. Bu yazida bu yolculuktan edindigim izlenimleri, kapildigim hüzünleri ve neseleri aktarmaya çalisacagim. Umuyorum ki bu yazi, okuyan herkeste Kudüs’e gitmek ve kendi deneyimlerini, izlenimlerini edinmek için bir tesvik olur. Zira Kudüs hal diliyle, Filistinliler ise apaçik sözle bize; bizi ziyarete gelin, yalniz birakmayin, diyor.
Yolculugumuz gece vakti basladi, günleri tasarruflu kullanmak, mümkün mertebe çok yere ziyarette bulunmak için uykularimizi bir yana biraktik, yola düstük. Istanbul- Telaviv uçak yolculugu yaklasik iki saat sürüyor. Biz indigimizde saat 02.00 civari idi, havaalanindaki islemler ve çikisimiz 03.30’u buldu. Birlikte gittigim turun otobüsü bizi havaalani disinda bekliyordu ve Telaviv’den Yafa’ya hareket ettik. Yafa sehri Akdeniz’in inci sehirlerinden biri, sehre bir tepeden baktiginizda bir körfez üzerine yerlestigini görüyorsunuz. Gece isiltisi harikulade. Eskiden sehrin asil gövdesi Yafa imis, Telaviv ise bir Yahudi mahallesi. Ancak Telaviv büyümüs, uluslararasi bir ticaret ve turizm sehri haline gelmis, simdi Yafa ona bagli bir semt durumunda. Sirf bu bile tarihsel olarak kisa sayilabilir bir zaman diliminde bölgenin geçirdigi degisimi gözler önüne seriyor. Yafa sahili, tüm sikirtisi ile, görme imkani olanlar için Barcelona’yi animsatiyor. Bu sikirti içinde eski sehrin meydanini tespit eden Osmanli saat kulesi, sehrin kalbini isaretleyen Mahmudiye Camii ve külliyesi, issiz; bir avuç cemaati ve ziyaret eden Müslüman turistlerle ayakta kalmak için direnen yapilar. Filistinli rehberimizin ifadesine göre bölgeye yilda iki milyona yakin turist geliyor ve bunun sadece kirk yedi bini Müslüman ülkelerden; bu rakamin yirmi yedi binini ise Türkiye’den gelenler olusturuyor.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan'in Haziran sayisinda.)