Ahirete irtihalinin 12. yilinda büyük Islam alimi ve Naksibendi-Haznevi tarikatinin sadat-i kiraminindan, büyük mürsidlerinden Seyh Muhammed Haznevi Hazretlerini rahmet ve minnetle yad ediyoruz.

Ariflerin taci, kâmil velilerin seçkini, muhakkik alleme, mürsid-i kâmil, ilmi ile amel eden alimlerden, ilim ve hal bakimindan, marifet ve makam bakimindan, süpheli seylerden kaçinma, zühd, gayret ve ibadet bakimindan zamanin allamesi, önde gelen mesayihten ve degerli evliyadan Seyh Muhammed Haznevi 1949’da dünyaya geldi. Degerli bir ailenin içinde büyüdü, yetisti. Ailesi onu ilim ve edeple besledi, her türlü saibe ve süpheden uzak tertemiz bir hayat içinde büyüttü. Sekiz yasina gelmeden Kur’an-i Kerim’i okumayi ögrendi. Medrese tahsiliyle sarf, nahiv, belagat, mantik gibi alet ilimlerini ögrendi. Gerek alet ilimlerinde gerekse de dini ilimlerde son derece yüksek bir makama erisip bir ilim deryasi oldu. Ilmiyle birlikte imani da hiçbir firtina ve sarsintinin yerinden kimildatamadigi bir hale gelerek kendisi bir iman dagi oldu.
Seyh Muhammed Haznevi, bir taraftan Haznevi medresesini yönetip orada yillarca orada ders ve talime devam etmis, diger yandan da küçük yaslardan itibaren tasavvuf hayatini ve seyr-ü sülûkunu sürdürmüstür. Manevi yolda da seyhi ve babasi Izzeddin Haznevi’nin talimatini titizlikle yerine getirmistir. Seyhinin ahiret yurduna göç ettigi 1992’de onun vasiyetiyle Haznevi tarikatinin mürsidi olarak hizmete baslamis, bu görevini de vefatina kadar on üç yil sürdürmüstür.
Seyh Hazretleri fakih bir alimdi. Ilim ehli arasinda yüksek bir makami vardi. Güzel bir vaiz, güzel bir edip, güzel bir nasihatçi bilgeydi. Minberde sanki bir yagmur bulutu gibi olurdu. Gerektiginde secili, kafiyeli konusur, dinleyenlere hikmet ve marifet esintileri üflerdi. Kalplere tesir eden ve irfanlar bahseden bir üsluba sahipti.

Yazinin devami Ilim ve Irfan dergisinin Ekim sayisinda.