Ehl-i tasavvuf süphesiz Allah’a yönelisleriyle, O’nu çokça zikr edisleriyle , dünyadan ve kalpleri dolduran heva ve heveslerden siyrilislariyla dikkat çeken güzide bir topluluktur. Bu hasletler elbette yalnizca ehl-i tasavvuf olarak anilagelen velilere, sufilere ve dervislere hasredilemez ancak tarih bize gösteriyor ki Hicri ilk asirlardan beri Müslümanlar içerisinde bazi kimseler ser’i serifi ve Sünnet-i Muhammedi’yi yasamak konusunda daha titiz olup, Hazret-i Peygamber ve güzide ashabinin yasantilarini kendilerine rol model alarak dünyadan, hevadan geçmeyi, geçmekten de geçmeyi yol bilmislerdir. Günümüze kadar ulasan bu tavirda süphesiz en dikkat çekici unsur, bu yolun yolculari yani saliklerin ferdi ve toplu olarak ama oldukça yogun bir sekilde zikir ile mesgul olmalaridir.
Ehl-i tasavvuf gerek kendi baslarina bazen bir camide bazen bir virane kösesinde, arzin kuytusunda ama gönül deryasinin kiyisinda zihinlerini, kalplerini, ruhlarini en yüce olan Allah Tealaya baglamaya kastederler. O’ndan gayri zahirde ve batinda onlari mesgul eden, yolda koyan, uzak koyan ne varsa geride birakmaya azmederek sabah aksam, yerken ve uyurken dahi Allah ile rabitali, o nur ve kokuya bagli olmak gayreti içinde olmaya çalisirlar: “Allah’i nefsinde, içinde husu ve korku ile an, gece gündüz açik gizli O’nu zikret, sakin gafillerden olma.” (Araf, 205) Y ine A llah’i arayan, O’na vuslat duasini eden, ayrilik sizisini çeken necip kullarla, islerinden, ailelerinden, rahat ve istirahatlerinden bosanip, sirf Hakk’in esmasini dillerine gönüllerine vura vura, O’nun rizasina ermek için, O’nun muhabbetine gark olmak için, yokluklarini bulmak için kimi kalplerinin derinlerinden, kimi semayi titretircesine “Allah, Hayy, Hu” diye yüce Allah’i zikrederler. Nedendir ki asirlar devreder de Hakk’in âsiklari O’nun türlü esmasini dillerine tat, gönüllerine nakseylerler? Nedir bu kullarin dilini sabah aksam islatan, gözlerini yasartan, tüylerini diken diken, kalplerini kus kalbi eden… Nedir? Allah Teala Kur’an-i Kerim’inde bu kimseler için söyle buyurmustur: “Onlar, ayakta iken, otururken, yan yatarken Allah’i zikrederler ve göklerin ve yerin yaratilisi konusunda düsünürler. Ve derler ki: Rabbimiz, Sen bunu bosuna yaratmadin. Sen pek yücesin, bizi atesin azabindan koru.” (Al-i Imran, 191)

Yazinin tamami derginin 2025 Nisan sayisinda.