Kuseyri, bedeni ile yolculuk yapan pek çok kisiye rastlanabilecegini buna mukabil kalp ile sefer yapanin hakikaten çok az oldugunu dile getirerek manevi yolculugun zorluguna isaret etmektedir. Bu baglamda “Sizi karada gezdiren, denizde yüzdüren odur.” (Yunus, 22) ayeti de bazi mutasavviflara göre bedenen seyahatin yaninda kisinin kötülükleri terk edip güzel sifatlara yükselmesine isaret etmektedir. Seferin bedenen ve ruhen gerçeklesen bu iki sekli tasavvufi egitimde önemsenmistir. Esasen gaye manevi anlamda bir yolculuk yapmak iken bunu gerçeklestirinceye kadar bedenen de yolculuga çikmak bir vasita olarak görülmüstür. Bu baglamda bazi sufiler ikamet ettikleri yerde manevi yolculugu tercih ederken bazilari ise hayatlarini bedenen seferde geçirmistir. Söz gelimi sufilerden Cüneyd Bagdadi, Sehl bin Abdullah Tüsteri, Bayezid Bistami gibileri hac ve cihat gibi sebepler disinda yolculuga çikmazken Ebu Abdullah Magribi ve Ibrahim bin Edhem seferi tercih ederek ömürlerinin büyük bir bölümünü seyahatte geçirmislerdir. Bunlarin yaninda sülûklerinin baslarinda özellikle gençlik yillarinda seferi tercih eden, yaslandiklarinda ise bunu terk edip bir köseye çekilenler de bulunmaktadir. Ebu Osman el-Hiri ve Sibli gibi sufiler buna örnektir.

Yazinin tamami derginin 2024 Ekim sayisinda.