Allah Teala’nin insana gönderdigi son mesaj olan yüce kitabimiz Kur’an-i Kerim, zamanin ve mekânin kayitlarindan bagimsiz olarak insanliga bir yol haritasi sunuyor, sahil-i selamete ulasmasi için kilavuzluk ediyor. Zaman ve mekândan azade oldugu için de onlarin degisimiyle asla rehberligini yitirmiyor. Bilakis her an yenilenip güçleniyor. Bu nedenle o, beserî olanla kiyas kabul etmiyor. Çünkü insanoglunun tüm söylemleri zaman ve mekânla mukayyet ve daima içinde yanilma payi barindirir. Bundan dolayi kaynagi ilahi olmayan tüm sistemler zaman karsisinda eriyip gidiyor. Tarih, bunun örnekleriyle dolu. Insanin öngörüleri ne kadar keskin, tahlilleri ne kadar derin olursa olsun, kaynagi ilahi olmadikça degisimin karsisinda bir müddet sonra anlamsiz hale gelebiliyor. Sadece son yüzyilin siyasi, ilmî ve fikrî tarihine bakmak bile bu konuda yeteri kadar veri sunacaktir bize. Buna karsilik aziz Kur’an, asirlardir tazeligini ve nefasetini koruyor. Söyledigi hiçbir seyin aksi ispatlanamadi bugüne kadar ve bu ilelebet böyle sürüp gidecektir.
“Dünyanin son elli yilinda yasanan degisim ve dönüsüm, insanlik tarihinin neredeyse tümünde yasanandan daha büyük, daha kapsamli ve daha sarsici.” diyor bir yazar. Teknolojinin belirledigi ve yönettigi bir uygarlik hâkim yeryüzünde. Özellikle internetin yayginlasmasiyla bilgiler artik neredeyse saniyeler içinde degisebiliyor. Ama Kur’an’la kavgali ve açiktan bir savas halinde olmasina ragmen materyalist çag, ona en ufak bir leke bulastiramiyor. O, hâlâ dipdiri ve yepyeni. Hem fiziki anlamda en küçük bir degisime ugramiyor hem de vazettikleri ile her çaga meydan okuyor. Insanin bu hizli degisim karsisinda neredeyse saat saat kendisini güncellemesi gerekirken, on dört asir önce insanliga gönderilen bu yüce kitap sürekli dogrulaniyor ve her yenilik O’nu tasdik ediyor sadece.
Hakikat bu ama sekülerizmin pençesinde serseme dönüsen insanoglu bu büyük imkânin kiymetini anlamiyor. Böylelikle hem kendine ve yasadigi çaga zulmediyor hem de gelecek nesillerin hakkini gasp ediyor. O rahmet mesajina kulaklarini tikamak insan için hüsran olarak yeter de artar bile. Kur’an’a inanmis olan insanlarin yani biz Müslümanlarin çagi Kur’an’la tanistirmak ve bulusturmak gibi bir mesuliyeti var. Bunun için de önce onlar Kur’an’la iliskilerini sahih bir düzleme tasimali, onun ölümsüz ögretilerine teslim olmalidir. Sonra da anlik degisimlerin elinde oyuncaga dönüsen insanligi, Kur’an rehberliginde serefli makamina çikarmalidir. Çünkü Kur’an’dan habersiz olmak, insan ve insanlik için bahtsizlik olarak yeter de artar.
Hatirlamaliyiz ki, Resul-i Kibriya Allah’tan (cc) aldigi bu mesajla dünyanin gidisatini tersine çevirdi. Onun kutlu rehberligiyle tarihin akisini degistirip can çekisen insanliga yeniden soluk aldirdi. Onunla, kisa sürede tarihin görüp görebilecegi en iyi toplumu insa etti, insanlari batakligin dibinden alip hak ettikleri konuma yükseltti. Zalimleri, hainleri, kati kalpli canileri, nefsine düskün günahkârlari aldi; dürüst, sözüne güvenilir, cömert, digerkâm, edepli, vefali, sadik insanlara dönüstürdü. Katil ve haydutlari onunla yeryüzünün en onurlu insanlari haline getirdi.
Bugün de Cahiliye Dönemi’ne benzer, yer yer ondan da beter bir dönemi yasiyoruz. Bu batakliktan çikmanin, bilmeliyiz ki Kur’an-i Kerim’e kulak vermekten baska bir çikis yolu yok. Zalimin de mazlumun da, sömürgecinin de sömürülenin de tek çaresi odur. Çünkü Kur’an, yalnizca bu dünya saadeti vadetmez. Ve çünkü Resulullah’tan ögrendik, o güzeller güzelinden, sadece mazluma degil zalime de merhamet etmenin gerektigini.