Yüce Mevla sanli kitabinda buyuruyor ki, “Inaniyorsaniz, benden korkunuz.” (Al-i Imran, 175) Böylece yüce Allah, inanma ile korku arasinda bir bag kuruyor. Hatta aralarinda bir sebep-sonuç iliskisi oldugunu vurguluyor. Korkuyu inanmanin sonucu olarak belirtiyor. Yani iman sebep ise, korku da sonuç oluyor; iman varsa korku da olacaktir, deniliyor. Su halde bir kiside korku yoksa iman da yoktur.
Aziz kardeslerim, zaten iman kalpte yerlesen ve fiillerle uygulanan seye verilen isimdir. Kalptekinin eylemlerle onaylanmasidir. Baska bir deyimle iman; Allah’a, meleklerine, kitaplarina, peygamberlerine, ahiret gününe ve -hayriyla serriyle- kaderin Allah’tan olduguna inanarak bilgi sahibi olmanin adidir. Bilimsel olarak korku; kalbin aci duymasi seklinde tanimlanir. Yani ileride karsilasacagi sikintidan kalbin ürpermesidir korku. Allah’a iman eden kisi, ileride cennete girememe ihtimalinden korkar. Cehenneme girmekten korkar. Nitekim babam Seyh Hazretlerinin, “Korku duygusu tasimayanin cennete girememesinden endise edilir. Zira korku ortadan kalkinca bu kisi, pervasizca günahlara dalar isyanda bulunur.” dedigini duymustum. Yine babam Seyh Hazretlerinden duydum, buyurdu ki: Büyük velilerden Davud-u Tai bir caddede yürürken aniden bayilmis. Ögrencileri onu hemen eve kaldirmislar. Ayildiginda olayin sebebi sorulunca su cevabi vermis: “Tam o noktada günah islemistim; birden kiyamet gününde Allah’in huzuruna çikacagim vakti hatirladim; bu yüzden korkup bayildim.”

Yazinin tamami derginin Subat 2023 sayisinda.