Her yil Rebiülevvel ayi geldiginde; içinde barindirdigi sanli, kutlu ve özgün bir yildönümü dolayisiyla bütün kainati muhtesem bir esinti kaplar. Bu esinti sayesinde gönüller inançlarini tazeler, ruhlar durulanir. Müslümanlar yaraticilarina olan iman ve ibadet askini ve heyecanini hatirlar; peygamberleriyle olan sözlesmelerini, vefalarini ve sevgilerini pekistirirler. Dogudan batiya kuzeyden güneye bütün Islam dünyasi, insanligin serefi ve medar-i iftihari; kainatin tanidigi en büyük peygamberin dogumu münasebetiyle çesitli etkinlikler düzenler. Kuskusuz bütün kalemler bir araya gelip Hazret-i Peygamberle ilgili özellikleri yazmaya çalissa; cümle kitap ve kütüphaneler O’nun (sas) güzel sifatlarini derlemeye tesebbüs etse; en meshur hatipler gecelerini gündüzlerine katarak hep O’nunla (sas) ilgili konussa yine de o deryanin bir damlasini bile dile getiremezler. O’nun (sas) gerçek mahiyet ve ihtisamini ortaya koyamazlar. O’nun (sas) yüce mevki ve makaminin küçük bir parçasini dahi ifade edemezler. Evet; hiç kuskusuz O’nu (sas) layik-i veçhiyle en güzel bir sekilde ancak yüce Allah takdir ve tavsif eder. Ali makamini ve yüce sanini gerçek ve hakiki mahiyetiyle ancak Allah ortaya koyar. Çesitli millet ve topluluklar deger verdikleri kendi büyüklerinin dogumlari münasebetiyle farkli etkinlikler düzenliyorsa Hazret-i Muhammed’in ümmeti bu sevinç ve heyecani kendi peygamberlerinin dogumu münasebetiyle yapmaya daha layiktir ve en büyük hakkidir. Neden olmasin ki! O’nun (sas) sani, Allah’in kelami olan Kur’an-i Kerim’de dile getirilmekte ve kiyamete kadar bu devam edecektir. “Süphesiz ki sen pek büyük bir ahlak üzeresin.” (Kalem, 4) ve, “O kendi heva ve hevesiyle konusmuyor, O ancak kendisine vahyolunani söyler.” (Necm, 3) gibi ayetler buna örnek olarak verilebilir.