Hazret-i Peygamber, sahabe-i kirami üstün özelliklerle yetistirdi; O’nun (sas) tatli, hos, dogru ve degerli sözleriyle güzel ahlak sahibi oldular. Nezih, latif ve tesvik edici üslubuyla onlarin kalplerine üstün özellikler ekti.
Bir gün Hazret-i Peygamber arkadaslarina yönelerek buyurdu ki: “Dile getirecegim su ögütleri kim benden alip uygulayacak ya da bunlari alip uygulayabilecek birilerine ögretecek?” Ebru Hureyre öne atilip dedi ki:
-Ben, ey Allah’in Resulü! Bunun üzerine Hazret-i Peygamber onun elini tuttu ve kendisine su bes ögüdü saymaya basladi: “Haramlardan sakin, dünyanin en çok ibadet eden insani olursun. Allah’in senin için belirledigi kismete razi ol, insanlarin en zengini olursun. Komsularina iyilikte bulun, gerçek bir mü’min olursun. Kendin için istedigini insanlar için de iste hakiki bir Müslüman olursun. Asiri gülme; çünkü gereksiz ve fazla gülmek insanin kalbini öldürür.” (Tirmizi, es-Sihha ve’l-Ferag, IV/551, Hadis no: 2305)
Birinci vasiyette; Hazret-i Peygamber bizlere gerçek ibadetin manasini ögretiyor; buna göre ibadet sadece birtakim sekli hareketlerden, içi bos ve kof gösterilerden ibaret degildir. Gerçek ibadet, Allah’tan tam manasiyla korkmak, yasaklarindan uzak durmak, parlak seriatin çizgisini takip etmektir. Su halde bir Müslüman, Allah’in yasak olarak ilan ettigi bölgeden uzaklastigi; seytanin tuzaklarindan uzak durdugu; kendi nefsini fuhsiyattan ve rezilliklerden temiz tuttugu takdirde gerçek anlamda salih bir mü’min, zahit bir kul olur.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan'in Kasim sayisinda, sayi:75)