Degerli kardeslerim, aziz dostlar, bu muhtesem imani görüntü beni ne kadar da sevindiriyor! Seyhimiz, mürsidimiz ve yol göstericimiz Seyh Muhammed Haznevi Hazretlerini anma etkinligine gösterdiginiz bu alaka beni ne kadar da mutlu ve bahtiyar kiliyor. Rabbim cümlemizi onun feyiz ve niyazindan istifade ettirsin. Bu muhtesem topluluk bize onun gölgesinde geçirdigimiz o sanli günleri hatirlatiyor. Seyhimizin kanatlari arasinda yasadigimiz o mutlu anlari gözümüzün önüne getiriyor. Evet babacigim, seninle birlikte, senin hizmetinde yasadigim günler beni ne kadar da mutlu ediyordu. Seninle beraber olmak bana apayri bir huzur veriyor, gönlüm rahatliyordu. Rabbimden niyazim, geri kalan ömrüm senin davani devam ettirmede geçsin. Senin hayallerini gerçeklestirmek, sana verdigimiz sözü yerine getirmek en büyük hedefimizdir. Senin vasiyetinin geregini yapma hususunda bizi muvaffak etmesini Rabbimden niyaz ediyorum. Sen bizim yaralarimiza merhem, dertlerimize deva idin. Sen siginagimiz idin efendim! Ve öyle inaniyoruz ki sen bize siginak olmaya, yol göstermeye, bedeni ve ruhi hastaliklarimiza hekim olmaya devam ediyorsun; zaten senden sonra kime siginacagiz ki efendim! Hal dilimizle diyoruz ki, hastalandigimizda sizi anmaktir ilacimiz; sizleri unuttugumuzda hastaligimiza geri döneriz.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan'in Ekim (50. sayi) sayisinda.)