Ilim ve Irfan Dergisi yayina basladi
 
Yayincilik anlayisi, tüm dünyada bas döndüren bir hizla degisiyor. Yillardir yayimlanan ve belli bir bilinirligi olan gazeteler ve dergiler basili yayin yerine dijital yayini tercih etmeye basliyor. Yeni medya ise günden güne güçleniyor. Bilgiye ulasmak kolaylasiyor ama nitelikli ve sahici bilgiye ulasmak giderek zorlasiyor. Her seyin hizla buharlastigi bu zaman diliminde Ilim ve Irfan, söze, kagida ve yaziya hürmetin yeniden gündeme gelmesi gerektigini düsünüyor.

Ilim ve Irfan dergisi, ismini, medeniyetimizin ve tasavvuf gelenegimizin iki ana damarindan aliyor. Ilmi kendisine dayanak yapan dergi, irfani bilginin önderliginde unutulmaya yüz tutmus degerlerimizin üzerindeki paslari silmeyi ve köklerimize can suyu vermeyi amaçliyor. Sade ve anlasilir bir dille yayin yapacak olan dergi, ehl-i sünnet çizgisi ve selef-i salihinin izinde,  bidat ve hurafelerden arindirilmis bir tasavvuf anlayisini yayin diline tasimayi hedefliyor. Ilim ve Irfan, Türkiye’de yayin yapan tasavvuf dergilerinden birisi olmak için degil; Islam’in bu en sirli bilgisinin, sahih bir yolla anlatilmasi için yayina basliyor. Yayincilik alaninda açilmis izlekleri takip etmekten çok kendisine yeni alanlar açmayi hedefliyor.

Ilk Dosya: Bilmek ve olmak

Genel  Yayin Yönetmenligini Saadettin Acar’in yaptigi derginin ilk sayisi, dosya konusu olarak isminin dayanak noktasi olan Ilim ve Irfan kavramlarini inceliyor. Dosyada, M. Selim Hasimoglu, Ahmet Birler ve Ismail Acarkan’in yazilari dikkat çekiyor. Mona Islam’in yazdigi “Bir Ahir Zaman Hastaligi: Kusur Aramak” yazisi insana etrafta kusur aramayi birakip kendi iç dinamiklerine yönelmesini ögütlüyor. Mehmet Çetin, marifet kavramini etraflica isliyor. Erdogan Bas, Asr-i Saadet’ten bir tabloyu gündeme getirerek “ayetlerin bize ne kadar tesir ettigini” soruyor. Seyh Muhammed Muta’ el- Haznevi hazretlerinin sohbetlerinden derlenmis olan ve “Irfan Kaynagi” olarak isimlendirilen orta sayfada bu sayi “ilmin paha biçilmez bir mücevher oldugu” anlatiliyor. Derginin dikkat çeken yazilarindan biri de Ahmet Hamdi Uzunyol’un yazdigi “Bir Irfan Mektebi: Haznevi Tarikati” yazisi. Yazida, yüzbinlerce insani derinden etkilemis Haznevi Tarikati etraflica tanitiliyor.

Yayin anlayisini “Irfana götürmeyen bir ilim sig ve ruhsuz kalir. Ilme dayanmayan bir irfan köksüz ve zayif olur.” cümleleriyle özetleyen dergi, doyurucu içerigiyle gönül dünyasinda bir iz birakmayi amaçliyor ve okura uzun soluklu bir yol arkadasligi çagrisi yapiyor.