Günümüz Müslüman çocuklarinin içinde bulundugu; dinden uzaklik, inançta zayiflik, ahlakta yozlasma, Allah’in emirlerini terk etme, haramlara dalma ve zamanlarini bosa harcama gibi vahim durumlarina bakacak olursak inancimizi hedef alan sinsi savaslarin, bela ve musibetlerin ne denli ciddi oldugunu görürüz. Cenab-i Hakk’in huzurunda bundan hepimiz sorumluyuz! Herkesin kendi durumuna ve konumuna göre sorumluklari vardir. En büyük sorumluluk ise, Seyh Hazretlerinin medreselerinde yetisen ve ümmeti zayi olmaktan korumak ve insanlari dogru yola iletmek için ilim ögrenen alimlerin omuzlarindadir.
Ama büyük bir üzüntüyle görüyoruz ki -Cenab-i Hakk’in lütuf ve ikramda bulundugu kimseler hariç- ilim okuyanlarin birçogunun ilimleri kendilerine vebal olmus, insanlari dünya sevgisinden kurtarmak yerine kendileri dünya sevgisinde bogulmus ve dünya sevgisi batakliginda kaybolmuslardir. Insanlari dünya sehvetlerine karsi ikaz edecekleri yerde, ona kapilmis ve dünyanin avi haline gelmislerdir. Kalbi dünya sevgisi ile dolu olanlari ikaz edeceklerine -maalesef- niceleri ayni kaptan içmisler ve o ayni hastaliga yakalanmislardir. Taat ve ibadetlerde yarisacaklari yerde rehavete kapilmislar, zevklere yönelmisler, dünyalik biriktirmede ve ün kazanmakta yarisir hale gelmislerdir. Alimleri bu halde olan bir ümmet nasil düzelsin! Rol modelleri bu durumda olan bir millet nasil hakim olabilsin! Ne mümkün! Asla! “Ey alimler; ey memleketin tuzu alimler! Tuz bozulursa sayet, tuzu kim islah eder!”

Yazinin tamami derginin 2025 Nisan sayisinda.