INSANLIGIN MÜRSIDI PEYGAMBERLER

Adem Aleyhisselam ilk peygamber ve ilk insandir. Insanlik peygamberle baslamistir. Rabbimiz, bizleri basibos birakmamis, irsad için, emrine uygun yasamamiz için Adem Aleyhisselam ile baslayarak peygamberlerini göndermistir.
Süphesiz son peygamber, son elçi Muhammed Mustafa Aleyhisselamdir. Artik bütün insanlar O’na (sas) tâbi olmakla, O’nun (sas) Allah’in kulu ve resulü oldugunu tasdik ve ikrar ile mükelleftir.
Peygamberler olmasaydi insanlar hakki ve hakikati idrak edebilirler Rabbimizi hakkiyla taniyabilirler miydi? Bu soruya evet demek mümkün degildir. Tarih ve tecrübe de göstermistir ki, seytan ve nefs her insani ve milleti saptirmak için en küçük firsati dahi kaçirmamaktadir. Böyle bir hal karsisinda hangi akil, hangi vicdan kainatin Rabbi olan Allah hakkinda hakkiyla ilim ve irfan sahibi olabilirdi ki?
Peygamber kelimesi Farsça olup sözlükte “haber getiren” demektir. Eski Türkçe karsiligi yalvaçtir -yalavaç-, ancak peygamber kelimesi erken dönemde Türkçeye geçip yerlesmistir.
Kur’an-i Kerim’de peygamber karsiliginda nebi, resul ve mürsel kelimeleri, peygamber göndermeyi ifade etmek için irsal, ictiba, istifa ve ba‘s kökünden fiiller kullanilir. Nebi sözlükte “haber veren; mertebesi yüksek olan; açik seçik yol” anlamlarina gelir. Resul ve mürsel kelimeleri de “gönderilmis kisi” manasindadir. Gerek nebi gerek resul Kur’an’da, “Allah’in buyruklarini ve ögütlerini muhataplara bildirmek üzere seçtigi elçi” anlaminda, resul ayrica Allah ile peygamberleri veya diger bazi yaratilmislar arasinda elçilik yapan melekler hakkinda kullanilir. Günümüz Türkiyesinde ve tarihimizde çocuklarimiza en çok verdigimiz isimlere bir bakalim: Adem, Idris, Nuh, Ibrahim, Ismail, Ishak, Yakup, Yusuf, Salih, Suayb, Musa, Harun, Ilyas, Yunus, Eyyüb, Davud, Süleyman, Zekeriyya, Yahya, Isa ve Muhammed. Bu isimler ayni zamanda Kur’an’da geçen peygamber isimleridir. Allah’in bütün peygamberlerine iman, saygi ve hürmet siarimizdir. Salat ve selam cümlesinin üzerine olsun. Hatemü’l-enbiya Resul-i Ekrem Efendimiz ümmeti olmakla seref buldugumuz son elçi, son peygamberdir.

INSANLIK, YÜCE ALLAH ILE ILETISIM KURMAYA MUHTAÇTIR
PROF. DR. ALI AKPINAR

“Ey insanlar! Siz Allah’a muhtaçsiniz, Allah ise hiç kimseye muhtaç degildir, övülmeye layik olandir.” (Fatir, 15) Evet, insanlik yüce Allah’in hava, su, gidalar gibi nimetlerine muhtaç oldugu gibi; O’na (cc) inanmaya, O’na baglanip dua ve ibadet etmeye, O’nunla iletisim kurmaya da muhtaçtir. Zira insan, ne kadar akilli, donanimli olursa olsun; insanlarin içerisinden ne kadar büyük düsünür, filozof, bilgin çikarsa çiksin insanlik kendine yetmemektedir. Insanin akli kendine yetseydi, tarih boyunca bu kadar alçalamaz, bu kadar dejenere olamaz, insanlar içerisinde bu kadar kötüler çikmazdi. Insanligin yüce Yaratici ile iletisimini peygamberler saglamislardir. Peygamberler, her bakimdan seçilmis, donanimli ve dayanikli insanlardir. Bir anlamda peygamberler, insanlik ile yüce Rab arasinda iletisimi kurma konusunda kendilerini feda eden, bir nevi paratoner vazifesi gören insanlardir. Yüce Allah’i bizzat görmek isteyen Hazret-i Musa peygamberin bu istegi, “Sen beni göremeyeceksin ama daga bak, eger o yerinde kalirsa sen de beni göreceksin.” (Araf, 143) denilerek kabul edilmemistir. Yüce Allah, daga tecelli edince de bu Ilahi tecelli karsisinda koskoca yalçin dag un ufak olmustur.

KURTULUSUN ÖNDER VE ÖRNEKLERI PEYGAMBERLER
PROF. DR. IBRAHIM BAZ

Ilk insanin ayni zamanda bir peygamber olmasi, üzerinde önemle durulmasi ve düsünülmesi gereken bir husustur. Bu baglamda hayatin anlamini ve kendisinin hakikatini kavramak isteyen her insanin bir an durup kendi kendine su sorulari sormasi gerekiyor: Hazret-i Adem’in ayni zamanda peygamber olarak görevlendirilmesinde ve kendisinden sonra sayisiz peygamberin gönderilmesinde Allah’in muradi nedir? Teker teker peygamberleri ve genel anlamda peygamberligi yani nübüvvet konusunu nasil anlamak lazim? Peygamberligin mührü olan Hazret- i Muhammed (sas) ve O’nun “en güzel örnek” olarak tanimlanmasi insanlik için ne anlama gelmektedir? Bütün bu sorulara tam tersinden bakarak, “Peygamberler olmasaydi neler olurdu?” sorusunu da sormak gerekir.

SON PEYGAMBER MUHAMMED MUSTAFA VE DAVETI
DOÇ. DR. IBRAHIM TOZLU

Resul-i Ekrem’in gönderilmesiyle inanca dair her türlü ihya ve tecdid faaliyeti sona ermistir. Kur’an son peygamberin bu özelligini “üsve-i hasene” olarak takdim etmistir. (Ahzap, 21) Ne var ki Mekke’de hayat süren müsrikler dinle bütünlesen bir peygamberin bu örnekligini kabul etmemislerdir. Esasen Mekke, tüm yeryüzü adina prototip bir merkezdir. Onun için Kur’an’da “ümmül kura / sehirlerin anasi” diye anilir. Bir diger ifadeyle Mekke’de her ne olup bitecekse bu tüm yeryüzü için her zaman ayni sekilde tezahür edecektir. Bu sebeple Mekke, hayatin merkezi olmustur. Tüm peygamberler Mekke’yi mesken tutmuslar ve dünyayi tesrifiyle son peygamber de (sas) oradan cümle âleme Ilahi nuru yaymistir.

Dosya yazilarinin tamami derginin Ekim 2023 sayisinda.