CENNETE, CÖMERTLIK DALINA TUTUNARAK GIDILIR

Üryan geldim yine üryan giderim, diye söylemis bir sairimiz. Öyle geldik, ama öyle gitmeyelim. Gelirken elimiz bostu, giderken ellerimiz dolu olsun. Geldigimiz gibi kalirsak hüsrana ugrariz.
Son gidecegimiz yerde korkunç bir cehennem atesi görecegiz. Sayet burada söndürmezsek o atesi orada kurtulusumuz olmayabilir. O ates nasil sönecek; Resulullah Efendimiz bize bunun yolunu yordamini göstermis; uyarsak kazaniriz. Cimrilik edersek, ellerimiz kapali olursa, gönlümüz kapali olursa ates bizi bulabilir. Bulmamasi için, bize verenin rizasi için biz de verecegiz. Halil ve Ibrahim. Sofrasindan hala bütün insanliga yetecek cömertlik ikram ediliyor. Bitmeyen bir sofra; anildikça zenginlesen bir sofra; gönülleri riziklandiran bir sofra.
Eli siki olma; saçip savurma da. Islam, orta yolu isaret ediyor bize. Bize verilenlerden, bir ölçüyle biz de verecegiz. Rabbena, hep bana, demeyecegiz. Ensar ve muhacirin; ideal Islam toplum ve cemiyet hayatinin zirvesidir. O zirveden indikçe, bencillestikçe, hirsa kapildikça, elleri siktikça içimizden bir canavar çikar. O canavar nefs ve seytan canavariyla bir olup, dünyamizi da ahiretimizi de cehenneme çevirir.
Islam büyüklerinin, sahabe efendilerimizin, velilerin, ulemanin hangisi cimriydi? Hangisi malini, ilmini kendine tahsis etti? Hangisi cemiyet için, Islam toplumu için canindan, malindan geçmedi?
Evet, zaman zaman da içimizde, bizim tertemiz duygularimizi istismar edenler türedi. Onlar, seytana hizmet ederken, dilleriyle bizden göründüler. Çok sükür, fitneleri asikar oldu da Islam milleti bu fitneden kurtulmak için her çareye basvurdu. Onlarin fitnesi, bizim tertemiz niyetlerimizi bozamadi, yikamadi; bozamaz; yikamaz. Her seyimiz geride kalacak; yediklerimiz, içtiklerimiz; malimiz mülkümüz; evladimiz akrabamiz. Bizimle gelecek olanlar; bizi kabirde yalniz birakmayacak olanlar da var; salih amellerimiz, Allah’in rizasi için verdiklerimiz. Geceyken, kandil olmadan, karanliklar aydinlanabilir mi? Kabirde hepimiz o kandile, o aydinliga muhtaciz. Salih amellerimiz, Allah için verdiklerimiz olmasa kabrimizi ne aydinlatacak? Biz bu dünyaya üryan geldik; Rabbimizin sayisiz nimetiyle dolduk, doyduk, donandik. O’nun (cc) huzuruna gidecegiz; hesap verecegiz. Elimiz bos gitmeyelim. Verdiklerimiz, atese karsi kalkanimiz olsun.
Resulullah Efendimiz buyuruyor; “Cömertlik, dallari yeryüzüne uzanmis cennet agaçlarindan bir agaçtir. Kim o dallardan birine tutunursa o dal onu çeker ve cennete götürür.” (Beyhaki, Suabü’l-Iman, 7/435)
Allah bizleri, o dallardan tutanlardan ve cennete gidenlerden eylesin. Dosyamizda cennete götüren o dallari isaret eden, o dallara uzanan, o dallari anlatan yazilar var. Hayirlara vesile olmasi duasiyla.

CENNET, CÖMERTLERIN YURDUDUR
PROF. DR. SÜLEYMAN ULUDAG

Cömertlik, din ve ahlak bakimindan önemli bir haslet, meziyet ve fazilettir. Bütün dinler ve ahlak sistemleri cömertligi temel bir insani deger ve erdem olarak kabul eder.
Cömertlik ne kadar önemli ve degerli ise bunun ziddi (itraf-tefrit) yani israf ve cimrilik de o kadar kötü bir huy, çirkin bir husustur. Bunun için Allah Teala mü’min kullarinin üstün niteliklerinden bahsederken; onlar harcamalarinda ne israf ne de cimrilik ederler, ikisi arasi bir yol tutarlar, buyurmaktadir. (Bkz. Furkan, 67)

CÖMERTLIK KALBE HUZUR VERIR
DOÇ. DR. IBRAHIM BAZ

Kainattaki kusursuz düzen ve ahengin devam etmesinde yani sünnetullahin isleyisinde adalet, merhamet ve cömertlik kavramlarinin önemli bir yeri bulunmaktadir. Bu kavramlar Ilahi düzenin devami açisindan oldugu kadar insanlar arasindaki düzen ve ahengin sürekliligi yani ahlak felsefesi açisindan da hikmet, iffet, secaat kavramlariyla birlikte temel kavramlar olarak görülmüstür. Bunlarin bir kiside bulunmasi onun faziletine -üstünlük- ve kemaline delalet ettigi kabul edilmistir. Adalet, merhamet ve cömertlik kavramlari anlam itibariyle birbirine yakin ve birbirini tamamlayan kavramlardir. Adil olmak, merhamet ve cömertlik göstermektir. Cömertlik ise hak sahibine hakkini vermek ve merhametle davranmaktir. Adalet, merhamet ve cömertlik Allah’in sifatlari olmasi itibariyle bu sifatlarla muttasif olmak sufilerin ifadesiyle Allah’in ahlakiyla ahlaklanmaya baslamaktir. Bu kavramlardan, gerekeni karsiliksiz olarak vermek anlamina gelen cömertlik, özellikle günümüz kapitalist çaginin acimasiz çarklari arasinda ezilen insanligin acilarina merhamet merhemi olabilmesi yönüyle önemle üzerinde durulmasi gereken bir kavramdir. Çünkü cömertlik, cimrilik ile müsrifligin orta yolu olmasi yaninda, adaletle ve merhametle birlikte insanlar arasindaki sosyal nizamin tesisinin ana ilkesidir.

CÖMERTLIK, VERMEYI SEVMEK, SEVDIGINDEN VERMEK
PROF. DR. ALI AKPINAR

Kutlu Nebi’nin (sas) damadi Hazret-i Ali, bir gece bir hurmaligi sulayarak bir miktar arpa kazanmisti. Onun üçte birini ögütüp hazira denilen bir yemek yaptilar. Yemek hazir olunca, kapiya bir yoksul geldi, yemegi ona verdiler. Sonra ikinci üçte biri pisirip yemek yaptilar. Bu sefer kapiya bir yetim geldi, yemegi ona verdiler. Kalan üçte birini pisirip hazirladiklarinda kapiya bir esir geldi, yemegi ona verdiler. Kendileri aç kaldilar. Bunun üzerine onlar hakkinda, onlari tarihe tasiyacak olan su ayetler indi. (Vahidi, Esbabü’n-Nüzul): “Onlar içleri çektigi halde, yiyecegi yoksulla, öksüze ve esire yedirirler. Biz sizi ancak Allah rizasi için doyuruyoruz, bir karsilik ve tesekkür beklemiyoruz; dogrusu biz çok asik suratlarin bulunacagi bir günde Rabbimizden korkariz, derler. Allah da onlari bu yüzden o günün fenaligindan korur; onlarin yüzüne parlaklik ve nese verir. Sabirlarinin karsiligi, cennet ve oradaki ipeklerdir.” (Insan, 8-12)
(Dosya yazilarinin tamami Ilim ve Irfan'in Kasim sayisinda, sayi:75)