Islam, tevhid inancina büyük ehemmiyet vermistir. Bu inancin insanin hayatina da yansimasi için büyük bir çaba göstermistir. Imanin, kisinin gönül dünyasini güzellestirip sosyal hayatini da sekillendirmesi ihlas ve samimiyete baglidir. Varlik âlemi gibi insanoglu da birbirine zit sifatlarin tezahür ettigi bir sekilde yaratilmistir: Iyilik-kötülük, günah-sevap, dogru-yanlis, merhamet-zulüm ve itaat-isyan gibi. Iste tam burada tasavvuf devreye giriyor. Dergimizin ismine ilham kaynagi olan tasavvuf, yani irfan gelenegi insanin bu zit sifatlarini yönetmeye talip olmustur. Önce kötü vasiflardan arinmak sonra da güzel niteliklerle bezenmek… Riyakarlik gibi vasiflardan arinip ihlas ve samimiyetle kusanmak gerekir.

Iman ve amel söz konusu oldugunda ihlas, bedendeki ruh gibidir. Beden, ruh olmadan bir mana ifade edemeyecegi gibi ihlassiz bir amelin de faydasi olamayacaktir. Nitekim Peygamber Efendimiz, riyakarligi küçük sirk olarak addetmis ve “Benden sonra sirk gelenegine dönmenizden degil, küçük sirk olan riyakarliga düsmenizden endise ediyorum.” Diyerek kaygilarini dile getirmistir. Seddad bin Evs (ra) soruyor: “Ey Allah’in Resulü! Senden sonra ümmetin Allah’a ortak mi kosacak?” Hazret-i Peygamber de, “Evet, ama onlar günese, aya, tasa ve puta tapmayacaklar. Fakat amelleri ile gösteris yapacaklar.” (Müsned, Cilt 4, 124)

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan dergisi Mayis (2014) sayisinda.)