MÜCEDDID, MÜCAHID VE ALIM BIR SUFI: IMAM RABBANI

“Imam Rabbani” ve “Müceddid-i Elf-i Sani” lakaplariyla anilan Ahmed bin Abdülehad Sirhindi (ks), 17. yüzyilda Hindistan’da yasamis olan bir alim ve sufidir. Hicri 971 (Miladi 1564) senesinde Hindistan’in Sirhind sehrinde dogan Ahmed Sirhindi, ilk dini egitimini babasindan aldi. Babasi hem alim, hem de Çistiyye ve Kadiriyye tarikatlarindan icazetli bir seyh idi. Daha sonra egitimini arttirmak için Siyalkut’a gitti. 20 yaslarinda iken Babürlüler devletinin baskenti olan Agra’ya gitti. Orada Ekber Sah’in önde gelen bürokratlarindan Ebü’l-Fazl Allami ile tartisti. Tartismanin sebebi, Allami’nin filozoflari çok medh etmesi idi. Imam Rabbani Ahmed Sirhindi bu dönemde Ekber Sah ve Ebü’l-Fazl Allami’nin bazi düsüncelerine, özellikle peygamberligin gerekliligi konusundaki süphelerine karsi Isbatü’n-Nübüvve isimli Arapça eserini kaleme aldi. Ardindan Te’yid-i Ehl-i Sünnet ya da Redd-i Revafiz diye bilinen eserini yazdi. Ahmed Sirhindi’nin baskentte bu elestirel eserleri yazdigini duyan babasi Abdülehad, muhtemelen oglunun basina bir kötülük gelmesinden endise etmis olmalidir ki, Agra’ya gelip oglunu aldi ve kendi sehri olan Sirhind’e götürdü. Dönüs yolunda Thaniser’de oglunu evlendirdi. Sirhind’e dönen Imam Rabbani Ahmed Sirhindi babasina intisap ederek Kadiriyye ve Çistiyye tarikatlarina girmis oldu. Hicri 1000 (Miladi 1591) senesinde ilk oglu Muhammed Sadik, 1005 (Miladi 1597) senesinde de ikinci oglu Muhammed Said dünyaya geldi. Babasi Seyh Abdülehad Hicri 1007 (Miladi 1599) senesinde vefatindan kisa süre önce oglu Ahmed Sirhindi’ye tarikat hilafeti verdi. Ayni yil içinde Sirhindi’nin üçüncü oglu Muhammed Masum dogdu. Sirhindi Risale-i Tehliliyye isimli eserini de bu dönemde kaleme almis olmalidir.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan dergisi Ekim sayisinda.)